شهرستان چابهار با مساحت حدود ۹۷۳۹ کیلومترمربع و جمعیت ۲۹۱۹۱۰ نفر در جنوب شرقی استان سیستان و بلوچستان واقع‌شده و دارای ۱۳۵ کیلومتر مرز خشکی و ۱۱۵ کیلومتر مرز دریایی (۱۴۵ کیلومتر نوار ساحلی) در مجاورت دریای عمان در نزدیک‌ترین فاصله با آب‌های آزاد جهان یعنی اقیانوس هند قرارگرفته و تنها بندر اقیانوسی ایران است.

موقعیت این بندر در خلیج چابهار و همچنین وجود آب‌های عمیق و بریدگی‌های طبیعی، فضایی مناسب را برای اسکله‌های با عمق زیاد و مختصات لنگرگاهی مطلوب جهت پهلوگیری کشتی‌های عظیم اقیانوس‌پیما فراهم ساخته به‌طوری‌که این بندر از قابلیت تبدیل‌شدن به مگاپورت برخوردار می‌باشد. به‌بیان‌دیگر چابهار دروازه ترانزیت شرق ایران و یک منطقه استراتژیک برای توسعه ترانزیت و صنایع محسوب می‌شود. این ویژگی ممتاز در دیگر مناطق ساحلی جنوب ایران و حتی کشورهای حاشیه خلیج فارس دیده نمی‌شود

در سال ۱۳۷۰، اراضی شرق خلیج چابهار به مساحت ۱۴۰۰۰ هکتار به‌عنوان منطقه آزاد چابهار رسمیت یافت و در سال ۱۳۷۱ توسط ریاست محترم جمهور وقت افتتاح گردید و در حال حاضر منطقه آزاد تجاری صنعتی چابهار، یکی از مناطق آزاد هفت‌گانه کشور است که در راستای اهداف اقتصادی کشور، بیش از دو دهه است که در حال فعالیت است.

این منطقه نه‌تنها در اقتصاد ملی نقش مؤثر داشته بلکه در منطقه محروم بلوچستان نقطه اتکای مهم و اساسی مردم و روزنه اصلی امید به زندگی اقتصادی و اجتماعی و سیاسی شده است.

بر اساس اعلام نظر محققان سازمان ملل درزمینهٔ حمل‌ونقل بین‌المللی، حدود نیمی از حمل‌ونقل جهان، میان خاور دور با سایر نقاط دنیا انجام می‌شود.

از مجموع سه کریدور حمل‌ونقل جهانی که کارشناسان سازمان ملل برای این امر پیش‌بینی کرده‌اند، دو کریدور از ایران می‌گذرد و چابهار جنوبی‌ترین نقطه کریدور شرقی – غربی جهان می‌باشد.

این کریدور از «دروازه ابریشم» در چین آغاز می‌شود و قلب اقتصاد این کشور یعنی استان کانتون را تغذیه کرده و به سرزمین آسیای جنوب شرقی می‌پیوندد و پس از طی این مسیر وارد هندوستان شده و با پوشش مهمترین شهرهای این ناحیه مانند کلکته، ناکپور، جایپور، حصیرآباد، کراچی و بن قاسم به چابهار می‌رسد.

بنا به نظر کارشناسان بندر چابهار، محل تلاقی دو کریدور ترانزیتی مهم جهان به نام‌های شمال – جنوب و شرق – غرب قرارگرفته است که این امر از مهمترین مزیت‌های محور شرق کشور می‌باشد.